Lunatyzm

Lunatyzm

~ Francuski bajkopisarz La Fontaine podobno jedną z najpiękniejszych swoich bajek napisał podczas lunatycznego snu.
~ Podczas snu mieszkaniec Paryża wyszedł z domu i kilkakrotnie przepłynął Sekwanę.
~ Lunatyczka z Kalifornii we śnie wyprowadziła auto z garażu, zabrała dwa psy i ruszyła w drogę. Ocknęła się po przejechani blisko 40 kilometrów.
~ 16-letni chłopiec we śnie otworzył okno i wypadł z czwartego pietra, zabijając się na miejscu.

To było kilka przypadków lunatyzmu. Jedne mniej makabryczne, inne bardziej, ale wszystkie miały miejsce podczas snu. Nazwa lunatyzm pochodzi z łacińskiego słowa "Luna" oznaczającego księżyc. Władająca Księżycem rzymska bogini Luna swoim blaskiem miała przyciągać ludzi. Wielu lunatyków źle sypia w księżycowe noce, zwłaszcza podczas pełni. Nie pomagają szczelnie zasłonięte okna, wystarczy świadomość, że właśnie świeci Księżyc. Prawdopodobnie zachodzi podobieństwo między zachowaniem człowieka a przypływami i odpływami morza, nasilającymi się podczas pełni. Przecież składamy się w 70 procentach z wody. Osoby przebywające w stanie lunatycznym nie czują strachu, dlatego somnambulicy (czyli lunatycy) są zdolni do wyczynów, nierzadko niekonwencjonalnych (np. spacer o 23:00 w bieliźnie), o których zupełnie nie pamiętają po przebudzeniu. Poruszają się sztywno, automatycznie, z szeroko otwartymi oczami. Następnego dnia czują się znużeni. Pogrążone w głębokim śnie dziecko w pewnym momencie siada na łóżku, bawi się prześcieradłem i niewyraźnie mamrocze. Po około 30 sekundach kładzie się i zasypia. Bardzo mała ilość rodziców kojarzy takie zachowanie z lunatyzmem. Ten typ lunatyzmu, zwany niepełnym, występuje u około 20-50 procent dzieci. Z upływem lat znika to bez śladu. U dorosłych mamy do czynienia z pełnym lunatyzmem - chory opuszcza łóżko i wędruje przez 30 minut lub dłużej. Jednak pełny lunatyzm towarzyszy jedynie 1-3 procentom ludzi. Medycyna nie rozwiązała jeszcze tej zagadki. Tez jest wiele. Niektórzy twierdzą, że lunatyzm stanowi formę padaczki, bo wykresy EKG podczas lunatycznych epizodów są zbliżone do towarzyszących atakom tej choroby. Dopuszcza się również możliwość, że jest genetycznie uwarunkowany i powtarza się w wielu pokoleniach w rodzinie. Może być także, ale wyłącznie u dzieci, skutkiem wysokiej gorączki. Jest również prawdopodobne, że lunatyzm jest rodzajem nerwicy - nasila się pod wpływem silnych stresów. Jest też teoria, według której lunatyzm jest zaburzeniami poszczególnych faz snu. Podczas fazy głębokiego snu mózg wypoczywa, aktywne są mięśnie, a podczas fazy marzeń jest odwrotnie: mózg jest aktywny, a mięśnie wypoczywają. Fazy te zmieniają się co półtorej godziny. Przy normalnym śnie mózg i mięśnie nie są nigdy jednocześnie aktywne. Jedynie w stanach lunatyzmu dochodzi równocześnie do aktywności mózgu i mięśni. Lunatyzm bada się i próbuje leczyć. Pacjenta śpiącego w wyciszonym i zaciemnionym pokoju podłącza się do specjalistycznej aparatury, która całą dobę bada aktywność mózgu (elektroencefalografia - EEG), napięcia mięśniowe (elektromiografia - EMG) oraz ruch gałek ocznych (elektrookulografia - EOG). Wykresy są potem szczegółowo badane. Leczenie lunatyzmu polega na psychoterapii, w cięższych przypadkach podaje się leki wpływające na fazy snu. Czasami pomaga akupunktura oraz uspokajające zioła.

Post został pochwalony 0 razy